Shaolin-reisverslagje
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Joke
09 November 2012 | China, Suzhou
Hellow allemaal,
Zoals enkelen onder jullie reeds opmerkten, zijn er al meer dan twee maanden gepasseerd van deze trip van mijn leven, elf weken om precies te zijn... Het vliegt voorbij! Binnen een dikke acht maand zit ik al weer op het vliegtuig richting Belgium, maar sssshhht, daar wil ik nu nog lang niet aan denken. Het is hier nog veel te veel te plezant en ik heb hier nog veel te veel te zien! Hihihi! Natuurlijk vind ik het soms wat jammer dat ik alle traditionele familiefeestjes en andere leuke bijeenkomsten mis, maar ik krijg er hier zo veel moois voor in de plaats. Ik weet ook dat jullie ondertussen naar winteruur overgeschakeld zijn, wat maakt dat het tijdsverschil tussen hier en België nu de volle zeven uur bedraagt! Dat merk ik ook, want het maakt het skypen met het thuisfront nog moeilijker! Maar gelukkig blijf ik wat op de hoogte van wat er bij jullie allemaal gebeurt door jullie toffe reacties! Bedankt daarvoor, ik vind het leuk om zo te vernemen wat iedereen thuis uitspookt tijdens mijn afwezigheid… In China gebruiken ze geen winter- en zomeruur, dat blijft het hele jaar hetzelfde. Wat wel grappig is, is dat heel China volgens de tijdszone van de hoofdstad Beijing leeft, dus overal in China is het bijvoorbeeld middag op hetzelfde moment, terwijl het land in werkelijkheid vijf verschillende tijdszones omvat. Ocharme sommige Chineesjes, dat wil dus zeggen dat het op sommige plaatsen vroeg in de namiddag al pikkedonker moet zijn... Hier in Suzhou is het niet extreem, want wij liggen in dezelfde tijdszone als Beijing. Normaal begint het hier vanaf 16u30 al te donkeren. Ok, dat is vroeg, maar het kan dus erger zoals ik hierboven al zei! Hihi.
De wilde plannen waarover ik in mijn vorig blogbericht sprak, zijn intussen al uitgevoerd. Van donderdag 1 november tot zondag 4 november zijn Sautta, Youmi, Katrin, Thomas en ik landinwaarts getrokken, meer bepaald naar de Shaolintempel. Shaolin zal bij de meesten van jullie geen belletje doen rinkelen, maar dat is dus heel bekend vanwege de Chinese gevechtssporten, vooral kungfu. Om daar te geraken, moesten we eerst een treinrit van zes uur overleven. In het heengaan hadden we een plaatsje geboekt op de snelle trein, die is vrij proper, vrij comfortabel en dus ook vrij snel. Haha! Heel grappig was dat we na een tijdje ineens onze zetels moesten omdraaien. De trein zou in de andere richting rijden vanaf dan, en in plaats dat de trein zich draait, moet elke passagier hier dus zijn stoel draaien. Wij stonden daar maar wat te giechelen, verbaasd van deze onverwachte plotwending en niet-wetend wat te doen. Met de hulp van enkele Chinezen hebben we het toch voor elkaar gekregen en konden we de rit rustig verder zetten. We stapten van de trein in Zhengzhou, een vuil stadje waar er volgens mij één keer per jaar eens één groepje buitenlanders rondloopt. Dit jaar waren wij dat dus! Joepie! Hihi! We hadden nog geen hotel geboekt, dus moesten we ter plaatse op zoek gaan naar een slaapplaats voor die nacht. Gemakkelijker gezegd dan gedaan! We gingen enkele hotels binnen, maar overal werden we geweigerd, nergens accepteerden ze buitenlanders. Als we wel werden toegelaten, kostte het stukken van mensen. Uit pure wanhoop zijn we een hotel binnen gegaan waar een louche ventje ons had heen gelokt. We waren heel terughoudend om de kamers die ze ons aanboden daar te aanvaarden. Het feit dat de man de prijs maar bleef verlagen, maakte ons alleen maar meer achterdochtig. Na veel getwijfel en overleg hebben we toch beslist om in dit hotel te blijven overnachten, we hadden tenslotte een slaapplaats nodig en in andere hotels werden we toch geweigerd. Voor 30 kuai per man (zo’n drie à vier euro hahaha) hebben we de nacht doorgebracht in de meest ranzige kamer waarin ik ooit al geslapen heb. De bedden en het beddengoed waren gelukkig proper, maar de douchekop was volledig verroest, er lagen haren in de lavabo en de vloer was bezaaid met vuiligheid, stof en sigarettenpeuken!
Wat waren we de volgende dag blij toen we dit hotel achter ons konden laten en onze reis naar Shaolin konden verder zetten. Vanuit Zhengzhou namen we de bus naar Dengfeng, een dorp nabij de Shaolintempel. Iedereen was klaar voor de twee uur durende busrit, toen de gids voor vertrek ineens onze richting uitkwam en aan Sautta, het meisje van Cambodja, vroeg “Jij bent toch niet Japans hé?”. Sautta antwoordde “neen”, waarop die gids zei “Ah goed, want Japanners zijn niet toegelaten op deze bus, die mogen niet meerijden want alle Japanners zijn slechteriken!” Een zeer onaangenaam moment was dat, want onze vriend Youmi is een Japanner! Niemand durfde zich te verroeren of iets te zeggen, uit schrik dat de gids Youmi in het oog zou krijgen… Gelukkig had de gids niets in de mot en kwamen we zonder verdere incidenten aan in Dengfeng. De reden waarom de Chinese gids zo walgt van Japanners, is onder andere omdat de Chinese en de Japanse overheid momenteel een dispuut hebben over een paar eilandjes. Daarom mogen we ook nooit luidop over ‘Japan’ praten met Youmi, zijn alle Japanse liedjes uit de karaokebars verwijderd of kan je hier beeldjes kopen van een Japanse politicus die gefolterd wordt... Als ik zo een dingen zie of hoor, dan ben ik sprakeloos en vraag ik me af of we werkelijk in de 21ste eeuw leven…
Aangekomen in Dengfeng hebben we meteen een hostel geboekt voor die nacht. Wat een verschil met het hotel van de vorige nacht! Dit was een proper hostel waar we twee vrij luxueuze kamers kregen. Op naar de Shaolintempel dus! De juiste bus vinden was weer een hele onderneming, maar uiteindelijk geraakten we waar we wilden geraken: Shaolin. Eigenlijk is Shaolin een heel domein, omringd door bergen, waar er wel ’t één en ’t ander te zien is. We waren vrij laat aangekomen, dus konden we niet alles meer gaan bezichtigen. We hebben wat op het domein rondgelopen, op zoek naar de tempel. Onderweg zagen we honderden studenten hun kungfutraining doen. Haha, moesten die toch wel niet dezelfde oefeningetjes doen als wij in de taekwondo zeker… Die stakkers moesten urenlang de meest vermoeiende oefeningen doen in de barre kou, want daar was de temperatuur al tot onder de tien graden gezakt. De tempel zelf was natuurlijk ook de moeite! We hadden echter gehoopt om enkele monniken kungfu te zien doen, maar dat hebben we jammer genoeg niet te zien gekregen. Als we meer tijd hadden gehad, dan hadden we daar nog een berg beklommen, maar daar was het dus te laat voor. Nu ja, we waren voor de tempel gekomen en hebben die ook gezien. Die avond zijn we twee Belgen in ons hostel tegengekomen, jongens van Doornik! Hahaha, het waren de eerste Belgen die we hier zagen, dus dat was leuk!! Toen ben ik ook tot de constatatie gekomen dat mijn Chinees mijn Frans steeds meer en meer aan het verdringen is… Hihihihi.
De volgende dag, zaterdag, hebben we dan nog de Songyang academie bezocht. Dit was een academie. Hahahaha!! :p Die was in de loop van de geschiedenis belangrijk voor het Confucianisme denk ik… Hihihi! Daarna hebben we de bus terug genomen naar Zhengzhou. De buschauffeur had het lumineuze idee om tijdens de busrit een horrorfilm te laten afspelen! Geweldig, net mijn favoriete genre! Gelukkig was het niet al tè griezelig en heb ik niet moeten gillen! Hihi. In Zhengzhou wouden we geen hotel meer boeken. Niet alleen omdat we er toch geen zouden vinden, ook omdat onze trein naar Suzhou om 4u37 ’s ochtends zou vertrekken. Voor de terugreis hadden we een plaatsje gereserveerd op de trage trein, die zou er zo’n negen uur over doen, tijd genoeg dus om op de trein wat te slapen. We zouden de avond en nacht doorbrengen in KFC (Kentucky Fried Chicken, een fastfoodrestaurant dat wij in België niet hebben) en in een karaokebar. De karaokebar was wederom louche, zoals zowat alles in Zhengzhou, maar we hadden tenminste een plaats waar we warm binnen zaten. Tegen 3u30 gingen we naar het station om op onze trein te wachten. Het was ijs- ijskoud! We waren allemaal uitgeput en doodmoe! En daarbovenop vond de grappige trein het nodig om twee uur te laat aan te komen!! Wij hebben dus meer dan drie uur in dat vuile, kille station gezeten om daarna op een vuile, overvolle trein te stappen. De trage treinen zijn hier totaal niet te vergelijken met onze treinen. Er wordt in gerookt, in gespuwd, iedereen zit er op elkaars schoot en omdat de gangen volstaan met Chinezen kun je je amper bewegen. Slapen is dus het beste wat je kunt doen in zo’n geval! Rond 17u kwamen we eindelijk terug aan op kot, dolblij om onze eigen propere douche en wc terug te zien! En ons bedje natuurlijk! Het was weer een tof uitstapje geweest!
Stilletjesaan kom ik ook meer en meer in contact met wat Chinese leeftijdsgenootjes. Vooral de taekwondo is de ultieme gelegenheid om Chinese vrienden te zoeken. Ik kom steeds beter en beter overeen met enkele Chinese meisjes. Maar wat me soms zorgen baart, is dat één van hun eerste vragen altijd “En, heb je al een Chinees liefje gevonden?” is. Als ik dan “neen” zeg, dan antwoorden ze dat ze me gerust willen helpen om een Chinese echtgenoot te zoeken… Euhm?! Wablieft? Hahaha, alsof dat het hoofddoel is van mijn verblijf in China… Hahahaha! Gelukkig kan ik met hen ook over andere dingen praten dan Chinese echtgenoten… Hihi!
Dan nog even vlug iets over de tussentijdse testen. Gisteren en vandaag had ik een test, maar natuurlijk weet ik de uitslag nog niet. Ik vond het niet zo heel moeilijk, afwachten hé… Uiteraard horen jullie hierover later meer!
Mijn lieve vrienden, ik ga jullie hier laten!
Chapeau dat jullie tot hier hebben gelezen, want het was een lang berichtje hé! Het is wat langer uitgevallen dan ik had verwacht! Hihi!
Heel erg veel liefs en warmte! Stuur mij ook wat warmte alstublieft, want het wordt hier heel snel koud! Of nog beter, stuur me wat warme chocolademelk! Hahahaha!
Groetjes aan iedereen en tot blogs,
de momenteel aan het doodvriezende
Joke.
-
09 November 2012 - 10:58
Oma & Opa:
Hallo Joke,
Ik wil snel reageren alvorens de avond bij Jullie helemaal invalt.
Ik zou zeggen: we lopen eerst snel naar de bakker, 't hoekje om . Want de klaaskoeken beginnen alhier heerlijk te geuren, en als we thuiskomen zetten we snel de melk op op een kom heerlijke verse cacao te maken . Zalig bij die koeken, met ons voeten dicht den haard.
Tof om Uw reisverhalen te lezen, bijzonder die heerlijke treinreizen, waar slapen het heerlijkste is dat U er kunt beleven. Aanvankelijk herleefde ik bij Uw reis belevenissen, dan dacht ik terug aan mijn ééndaags-uitstapjes . Maar tegenwoordig zit dit er voor ons niet meer in, en als ik zo lees hoe het tegenwoordig is : denk ik " gelukkig, we hebben toch onze tijd gehad"
Zo , U leert dus stilaan China kennen in verschillende facetten. Hopelijk zijn die verplaatsingen uiteindelijk toch de moeite waard bij hun eindbestemming.
Ik ben niet zo geinspireerd , en de vingers glijden niet zo vloeiend over mijn bord; ik vrees dat het ondertussen helemaal duister wordt bij jullie.
Hou jullie daar taai,
Vele grtjs van
Oma & opa -
09 November 2012 - 20:07
Moeke:
Bij het bekijken van uw foto's valt er mij toch wel iets op: ongelooflijk dat er nog mensen zijn zoals jij... zoals het bekijken van een horrorfilm... 'k moest toch wel heel spontaan beginnen lachen bij die foto dat jij en Sautta een horrorfilm bekijken (hahahahahaha...)... Ik zie zo vóór mij hoe dikwijls uw hoofdje komt 'piepen' van achter uw jas en dan vlug weer verdwijnt achter uw jas...
Mo ja, ik denk dat de meeste van uw medestudenten waarmee je dikwijls op stap gaat niet echt meer verschieten van u zeker... ze zullen u ondertussen ook wel al kennnen hé...
En ga nu maar weer een paar weken braafkes naar school hé!
Dada en tot mails! -
11 November 2012 - 14:18
Tante Gerd En Nonkel Herbert:
Hallo Joke,
Van nen dikken boterham gesproken uw reisverslag was er énen van een 12 granenbrood belegd met een hele dikke laag lekkere belgische choco ....hi hi hi hi
Wij vinden dat je na je studie van sinologie der nog een jaartje mag bij doen voor journalistiek, zoals jij een reisverhaal kan neerpennen wordt een uitstap naar Teralfene een expeditie om nooit te vergeten.
Chapeau hiervoor.
Als wij deze boeiende verhalen lezen krijgen wij veel goesting om eens langs te komen, al was het maar om te zien hoe u tussen al die vreemde nationaliteiten weet te manifesteren.
Ik denk dat jij stilletjes zit te hopen, net zoals bij de voetbal, op eventuele verlengingen...
Veel liefs
Tante Gerd en nonkel Herbert en memèken Hermine -
12 November 2012 - 17:36
Peter Nick:
"Chapeau dat jullie tot hier hebben gelezen". Wederantwoord: chapeau dat jij tot daar geschreven hebt! Ik vind het fantastisch dat je om de haverklap tijd vrij maakt om een 'zalig te lezen'-reisverslag op de bog te plaatsen.
Hebben de Chinezen ook een figuur zoals wij 'Sinterklaas' kennen ?
Warme groeten
Peter Nick -
12 November 2012 - 21:09
Tante Hilde:
hoi, dag joke,
wat was het weer leuk uw verslagje te doorlezen. dit blijft telkens weer amusant , boeiend en plezant maar soms spijtig dat we geen beelden erbij hebben ( zoals op die trein dat jullie daar allen staan te giechelen en te tjolen met jullie stoelen om ze gedraaid te krijgen .....)( gelukkig hebben we wel uw foto's om 't één en 't ander te bezien, 'k had die natuurlijk eerst bekeken, maar nu weet ik er toch al heel wat meer over).
allé, toch happy voor u dat ge al bij al goed aangekomen bent bij die tempel en ook weer heelhuids teruggespoeld bent bij uw kot.
en zoals tante gerd het ook al zij, 't is werkelijk jammer dat het zover is, want door al uw prachtige reisverhalen doet ge ons hier toch watertanden om al dat moois ook eens te bezien, maar dan wel als vliegje op uw schouder, zodat we al uw fratsen aldaar en uw avontuurtjes ook mogen meebeleven....
en nu verder met uw schoolwerk, of verder gaan rondreizen ???? , of toch uitkijken voor een lief chinees ventje ......
vele groetjes en tot een volgend verslagje van uwen twege,
tante hilde.
p.s. : alhier voelen we toch ook dat de winter begint te naderen, 't worden al frisse nachten en al een paar keer de ruiten mogen krabben van de auto, bij het vroege vertrekken 's morgens naar mijn werk.
voor 't ogenblik is het nog redelijk windstil en vrij droog, maar de voorbij week was het minder aangenaam.
zondagnamiddag een wandelingske gedaan in een moerassig bos achter ons deur, maar dat zal wel niet te vergelijken zijn met de mooie natuur van aldaar zekers, hé.
bij een volgend wandelingske zal ik uw fotokes meenemen in mijn geheugen en bij iedere stap er eentje van bekijken.
doei .... -
14 November 2012 - 20:46
Ruth De Meersseman:
Voilasie, ik ben mee met je reisverhalen. Dag Joke! Je hebt het daar blijkbaar prima naar je zin. Leuk om te lezen! Mocht ik van jou zijn,... ik zou de rochelende, boerende en ingewanden etende Chinese echtgenoten wel laten voor wat ze zijn... Tenzij ze goed frigo's kunnen uitkuisen natuurlijk! Veel plezier ginder!!
Groeten, Ruth. -
14 November 2012 - 20:46
Ruth De Meersseman:
Voilasie, ik ben mee met je reisverhalen. Dag Joke! Je hebt het daar blijkbaar prima naar je zin. Leuk om te lezen! Mocht ik van jou zijn,... ik zou de rochelende, boerende en ingewanden etende Chinese echtgenoten wel laten voor wat ze zijn... Tenzij ze goed frigo's kunnen uitkuisen natuurlijk! Veel plezier ginder!!
Groeten, Ruth. -
26 November 2012 - 10:21
Nonkel Joost Van Amerika:
Tof om je reisverslag te volgen, amaai , je maakt veel mee !
geniet !
Groetjes van nonkel Joost van Amerika
x -
26 November 2012 - 20:08
Bart Van Den Borre:
Helaba,... nu zijt ge verschoten hé!
Na 2 maanden heb ook ik je reisverlagen gevonden op de 'world wide web'.
Uwen Blog zat goe verstopt tussen al die andere bits en bytes maar de aanhouder wint.
Ik ben dan ook, zoals je wel weet, gene krak als het op computeren aankomt.
Gewapend met ne warme chocomelk links en een reepje Côte d'Or rechts heb ik me in jouw avontuur gestort. Heb alle verhaaltjes na elkaar in 1 ruk uitgelezen en guess what?
Mijne warme chocomelk is koud en mijn reepje chocolade nog onaangeroerd.
Ik ga straks alles uitprinten, bundelen en binnendoen bij Plantyn denk ik.
Reisverslagen die lezen als een trein, jaja die zullen verkopen als Jeroen Meuskoekjes :)
Groetjes,
Bart
-
26 November 2012 - 20:08
Bart Van Den Borre:
Helaba,... nu zijt ge verschoten hé!
Na 2 maanden heb ook ik je reisverlagen gevonden op de 'world wide web'.
Uwen Blog zat goe verstopt tussen al die andere bits en bytes maar de aanhouder wint.
Ik ben dan ook, zoals je wel weet, gene krak als het op computeren aankomt.
Gewapend met ne warme chocomelk links en een reepje Côte d'Or rechts heb ik me in jouw avontuur gestort. Heb alle verhaaltjes na elkaar in 1 ruk uitgelezen en guess what?
Mijne warme chocomelk is koud en mijn reepje chocolade nog onaangeroerd.
Ik ga straks alles uitprinten, bundelen en binnendoen bij Plantyn denk ik.
Reisverslagen die lezen als een trein, jaja die zullen verkopen als Jeroen Meuskoekjes :)
Groetjes,
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
